تحریف حقیقت

در این مقوله می خواهیم به واکاوی حقیقت در رسانه ها بپردازیم؛ آنچه که اخیرا در رسانه ها باب شده نوعی دستکاری و یا دخل و تصرف در حقیقت موضوعات به عنوان یک تز هنری یا ادبیست که معمولا در فیلمنامه های سریال های مختلف به کار برده می شود حال فرقی نمی کند که این سریال ها صرفا یک رمان یا داستان باشند یا روایت یک حقیقت یا واکاوی یک موضوع دینی مذهبی یا قسمتی از تاریخ.... به هر حال نویسنده یا کارگردان به خود این اجازه را می دهد که به دخل و تصرف در آن بپردازد و به ظن خود به هیجان و تنوع موضوع بیفزاید و حتی از آن به عنوان یک تز ادبی و هنری یاد می کند. این شیوه به تازگی به قدری در میان نویسندگان و کارگردانان باب شده که در کمتر اثری شاهد به کار نگرفته شدن این شیوه می باشیم گرچه این شیوه در آثار صرفا داستانی بسیار کارا و جذاب می باشد و داستان را هیجان انگیزتر و جذابتر می نماید و تاثیر خوبی روی مخاطب دارد اما به کار گیری آن در موضوعات مذهبی و تاریخی تا چه حد درست می باشد؟ آیا به کار گیری این شگرد و ایجاد مسائل تازه و شبهه دار در فیلمنامه ها و نمود آن در سریالها صحیح می باشد؟ حال آنکه ما اعتقاد داریم دین و مذهب ما به عنوان کاملترین دین و مذهب به همه مسائل پرداخته و کمتر نکته ای را از قلم نینداخته!

 یا دخل و تصرف در یک روایت تاریخی(1) تا آن حد که قسمتی از رویداد تاریخی به کل تغییر کرده و با تخیل نویسنده جایگزین شود چه معنایی دارد؟ آیا به غیر از دروغ معنایی دیگر هم دارد؟ آیا می توانیم وقتی تاریخ را تحریف می کنیم و به خورد بیننده می دهیم باز هم انتظار داشته باشیم که اهالی این سرزمین تاریخ و هویت خویش را به خوبی بشناسند؟

 تنها درصدی از مردم اهل مطالعه و تحلیل می باشند و به اصل حقیقت واقفند (2) و بقیه بینندگان را تنها مردم عامی تشکیل می دهند مردمی که فکر می کنند هر آنچه که از صدا و سیمای جمهوری اسلامی می بینند حقیقت دارد خصوصا وقتی موضوع راجع به مسائل دینی، مذهبی باشد.

در ماه رمضانهایی که از پیش و رو گذراندیم نمونه سریالهایی را داشتیم که سعی در استفاده از این شیوهء به اصطلاح هنری را داشتند و با دخیل کردن تخیل شخصی نویسنده در مسائل اعتقادی که به نوعی دنیای پس از مرگ و برزخ و عقبی را به تصویر می کشید بدعت ها و شبهات زیادی را در این پیرامون ایجاد کردند. این روش بیشتر، فیلمها و سریالهای ماورایی غرب را به یاد می آورد؛ گو اینکه نویسندگان و کارگردانان ما فراموش کرده اند که ادیان آن سوی مرزها مدتها پیش مورد دستکاری و تحریف قرار گرفته و حقیقت در آن کورسو می زند. این در حالیست که دین ما به لطف معجزهء همیشگی اش قرآن که همواره از تحریف در امان بوده و همینطور رهنمودهای روشنگرانه اهلبیت و هم و غم ایشان در از بین بردن همه شبهات و از جا نینداختن هیچ نکته ای به عنوان کاملترین دین و مذهب حرف اول را در دنیای امروز می زند.

آیا درست است که با وجود چنین ثروتی باز دست به دامان غربی ها شد و از آنها مدد گرفت؟

وآیا درست است در چنین شرایطی که بدعتها و شبهات همچون خوره ای به جان و فکر جوانان ما افتاده، بر بدعت ها و شبهات جدید بیفزاییم؟

چه خوبست با بهره گیری از اصول و همچنین نکات مطرح شده در دین و مذهب خویش به پایه ریزی داستان ها و فیلمنامه هایی که بناست به خوراک ذهنی جوانان ما مبدل شود بپردازیم و شالوده فکری آنها را بر اساس حقیقت پایه ریزی کنیم. مطمئنا ما می توانیم با بهره گیری از کارشناسان مذهبی و نویسندگان خبره و پیشینه قوی ادبی،  بهترین داستانها و فیلمنامه ها را در عرصه رسانه به نمایش بگذاریم که هم تنوع و هیجان لازم را داشته باشد و هم با راستگویی و نشان دادن حقیقت در آنها درست کرداری را  به جوانان این سرزمین آموخت.

 (1)  در سالهای پیش نمونه سریالهای تاریخی فراوانی را داشتیم که در قسمتی از آنها به نوعی تحریف صورت گرفته بود به عنوان مثال در داستانهای یوسف پیامبر به هنگام اذعان در آمدن کودک بر بیگناهی یوسف و یا در سریال مختار، حقیقت فرار مختار از حادثه عاشورا و همچنین صحنه هایی چون اقامه نماز بانوان در روز عاشورا و همچنین کشته شدن شمر توسط کیان و ...  یا دستکاری در وقایع حقیقی زندگانی بزرگانی همچون شهریار تنها به دلیل جذاب نمودن داستان به قدری که فریاد ازاین خانواده نجیب برمی آورد تا آنجا که چاره ای جز مدد از مقام معظم رهبری نمی بیند... 

آری دوستان اینها تنها قسمتهای کوچکی از این پازل معیوب می باشد!

(2)  که البته این دسته از مخاطبان فرهیخته نیز از به سخره گرفتن تاریخ و هویت مملکت خود متاثر گشته و نسبت به رسانه ملی بی اعتمادتر می گردند و این نیز خود می تواند نوعی توهین به درک و شعور این مخاطبان باشد.

پی نوشت: گرچه پرداختن به این مقوله علی الخصوص سریالهای ماه رمضانی باید زودتر از اینها صورت می گرفت اما فرصت و امکانات اندک این حقیر مانع از این کار شد. شاید گفتن حقیقت هر چند دیر اما مفید می باشد

 امید روزی که حقیقت سرلوحه امورمان گردد.