چرا آثار باستانی مهم است؟!

آثار باستانی در دنیای امروز مدارکی است ارزشمند و مستدل بر هویت فرهنگی، مذهبی و تاریخی یک ملت تا آنجا که می توان دال بر آن تاریخ را نوشت و رقم زد زیرا در عهد قدیم که امکانات این دوره موجود نبود و حتی در بعضی اعصار کهن، خط و حکاکی پدید نیامده بود تا بتوان به اتکای آن تاریخ را ثبت کرد و حتی در اعصار پیشین که خط اختراع نشده بود چیزی به ثبت نمی رسید از اینرو زمان پیدایش خط  را آغاز تاریخ نهاده اند و چون مردمان توانستند حکایت دوران خویش را بر سنگ و الواح حک نمایند ماندگار گشتند. سنگها و الواح حک شده را کتیبه می نامند که آثاری بسیار ارزشمند است اما از آنجا که در عهد باستان تنها اندکی از مردم از نعمت سواد برخوردار بودند تاریخ در مواقعی تنها به خواست و سلیقه پادشاهان نوشته می شد بنابراین اگر بخواهیم تاریخ را صرفا" بر اساس کتیبه ها و الواح بپنداریم بسیاری از رخدادهای تاریخ بر ما پوشیده می ماند و همچنین رازهای مردمان قبل از آن که خط نمی دانستند سر به مهر باقی می ماند پس باید راهی دیگر یافت تا از همه آنچه که در تاریخ رخ داده اطلاع یافت و از رازهای آن پرده گشود از اینرو بر آثار باستانی به عنوان مدارکی مستند دال بر مسائل مختلف می توان استناد کرد به عنوان مثال قدیمی ترین آثار آهنی و فلزی را می توان در غارها و تپه های باستانی لرستان یافت که از آن به عنوان آغاز عصر مفرغ نام می برند(1) و مردمان آنرا مردمانی تیزهوش و دانا در مهار طبیعت و بکارگیری معادن آهن به نحو احسنت می دانند یا به عنوان مثال قدیمی ترین آثار سفالی(2) را در جیرفت می توان یافت از اینرو هنرمندترین و زبردست ترین مردمان که توانستند هنرمندانه از مشتی خاک زیباترین و کارآمدترین لوازم مورد نیاز زمان خود را بیافرینند اهالی این دیار بودند و یا می توان به استناد قدیمی ترین فرش جهان؛ فرش پازیریک (3) که فرشیست ایرانی، ایرانیان را اولین متولیان و مبدعان این هنر دانست و یا ابداع و اختراع چرخ ریسندگی که به گفته محققان باستان شناس به عنوان مهمترین اختراع  عهد قدیم که زندگی بشر را متحول کرد اختراع ایرانیان بود و یا یافتن چشم مصنوعی و  جمجمه جراحی شده در شهر سوخته حکایت از پیشرفت علم و دانش و اوج گرفتن پزشکی در 5000 سال پیش در ایران دارد. 

با توجه به زمان و مکان ابداع آثار می توان به نبوغ و فرهنگ مردمان آن زمان و آن دیار پی برد و همچنین از نحوهء زندگانی و آیین و مذهب آنان آگاه شد. به عنوان مثال ایرانیان همواره از پوششی کامل برخوردار بوده اند و حجاب نه تنها پس از وارد شدن اسلام که حتی پیش از آن نیز در آیین ایرانیان بوده آنچنانکه نقش برجسته های تخت جمشید همگی با لباسهایی فراخ و بلند و روبندهاو مقنعه هایی که بر چهره دارند حکایت از پاسداشت این آیین دارد اما آنچه که از دوره حمله یونانیان و حکومیت کوتاه آنان برجا مانده تنها مجسمه هایی است نیمه عریان که به مانند آن در یونان باستان بسیار یافت می شود.

بنابراین با دقت در آثار باستانی می توان به نکات ارزشمند و شگفت آوری دست یافت که تاریخ گذشتگان و نیاکان ما را روشن می کند پس چه نیکوست که ما هم در پاسداشت این آثار گرانبها و پر ارزش بکوشیم و دیگر به نقش برجسته های باستانی به چشم بت نگاه نکنیم و سنگ نزنیم و تخریب نکنیم.

به یاد داشته باشیم با ارج نهادن به آثار باستانی به تاریخ ارج می نهیم!

و خوب به یاد داشته باشیم که سرور و مولایمان علی علیه السلام همیشه بر تاریخ و خواندن آن مداومت داشتند تا آنجا که تاریخ را از زبانهای گوناگون ترجمه و مطالعه می کردند و بر آن توصیه داشتند.

و باز به یاد بیاوریم که کتاب آسمانیمان همواره ما را به تامل در زمین و آثار آن توصیه کرده است. قل سیرو فی الارض....(4)

پی نوشت: از آنجا که دوستان اصرار برساده نویسی این حقیر دارند در این پست سعی کردم تا به سادگی مطالب را بیان نمایم.

(1) 8000 سال قبل

(2) لازم به ذکر است تا همین چند سال پیش بین انهرین اولین تمدن بشری و آوردگاه این آثار سفالی می دانستند اما با تلاش فراوان و پرافتخار در چند سال گذشته آثار بسیرا ارزشمندی از کند و کاوهای جیرفت به دست آمد که نشان می داد آثار بین النهرین نیز از این مکان تولید و صادر می شده و در واقع چیرفت، قدیمی ترین تمدن باستان است که متاسفانه بیگانگان آن را انکار می کنند

(3) فرش پازیریک، فرشی است که دو هزار و پانصد سال پیش به عنوان هدیه از اطرف ایران به شاهزاده روسی داده شده است که این فرش بر روی تابوت شاهزاده روسی بعد از سالها توسط باستان شناسان روس از زیر خروارها یخ کشف شد.

(4)  http://www.rasekhoon.net/Article/Print-49431.aspx و  تفسیر آیات مربوطه