نوشته شده توسط: کویر سبز
تلخ بگو، راست بگو!
مدتهاست که می خواهم بنویسم اما موضوعی باعث شد تا دست نگه دارم موضوعی که خود، موضوع نوشته ام را عوض کرد. فکر می کردم اگر دست نگه دارم و از موضوعی که در نظر دارم چشم پوشی کنم با مدتی تأمل موضوعی که به آن دل خوش کرده ام دستم را خواهد گرفت و آنگاه که نوشتم آنرا با شوق به نوشته های وبلاگم اضافه خواهم کرد. اما حالا احساس می کنم با دست خالی آمده ام هر چند با دلی گرفته و ذهنی خروار خروار پر شده از سوال، سوالهایی.......
مدتیست سخت مجذوب تماشای سریالی از این جعبه جادویی عصرمان شده بودم. بله همینکه منادی رسالت بزرگ رسانه ملی است؛ تلویزیون!
شبهای اخیر سریالی از شبکه یک سیما پخش شد بنام یلدا که این حقیر به ظن خوش به آن می نگریستم و یلدا را از اینرو که در طولانی ترین شب سال باید به ذکر و یاد حسین و مصیبت او مشغول بود؛ منسوب به این سریال دیدم چه بسا می شد از ظن و گمان دیگری هم نگریست...
سریال یلدا مثلا به موضوع تعزیه پرداخته بود حال آنکه بیشتر به مسائل و اختلافات فامیلی و خاله زنیکه بازی های فامیلی پرداخته بود و تنها قسمت آخر آن هم در چند سکانس کوتاه به تعزیه پرداخته بود. موضوع تعزیه شاید، تنها محوری شده بود که اختلافات فامیلی و خاله زنیکه بازی ها را به آن وصل کنند و در نهایت اتمام این اختلافات را به خوش یُمنی تعزیه پیوند بزنند اما موضوع تعزیه محجور واقع شده بود و کمتر به آن پرداخته شده بود.
در تمام قسمتهای سریال پرداختن به سنتها و زنده کردن آنها با همت هر چه تمام تر به نمایش گذاشته شد گو اینکه پرداختن به سنتها چه منفی و چه مثبت، بسی گرانمایه و ارزشمند است آنچنانکه در پی نهادینه کردن آنها باید یافته های مثبت و پر بار امروزی نیز چشم بست و فقط، سنت را تنها راه ماندگاری مذهب و ملیت دانست حتی اگر این سنت؛ سنتی غلط و اشتباه باشد.
انکار نمی کنم که صحنه ها و نماهای خانه های قدیمی و حوضچه ها و گلدانهای شمعدانی لحظات مسرت بخشی را برایم رقم می زد اما آنجا که زنی لوله قلیان بر دهان می گذارد تا دم از سنت گرایی بزند (1) حال مشمئز کننده و چندش آوری به بسیاری از مخاطین چون من داد. هنوز صحنه های گزارش چند شب پیش از مضرات قلیان و عوارض آن تهیه شده بود جلوی چشمانم بود و هنوز صدای خبرنگاری که می گفت این سنت غلط باید ریشه کن شود در گوشم طنین انداز بود که تناقض آشکار رسانه ی ملی بر ذهنم نشست
مخاطبی چون من چگونه باید هضم کند این همه تناقض را ؟
و آیا اساسا" هر سنتی خوب است؟!
و آیا هر سنت دیرینه ای باید نهادینه شود؟!
پس اگر چنین است که قسمت اعظم کشورهای اروپایی که ریشه در تمدن بربریت داشته اند هم اکنون آنرا باید به تصویر بکشند و بر آن فخر بفروشند. همه ما می دانیم که بربریت قسمتی از تاریخ فرانسه و سوئیس است. آیا باید بربریت به تصویر کشیده شود و از آن به نکویی یاد شود؟!
آیا کارگردانان کشورهای این قسمت از تاریخ خود را روایت می کنند و به تصویر می کشند؟!
حسن میر باقری کارگردان این سریال گرچه به برادری و مشاوره کارگردان سریال فاخر «مختار» پشت گرم است اما ضعف فاحش فنی و علی الخصوص محتوایی حکایت از تازه کاری این کارگردان دارد گرچه داوود میر باقری هم در مختارنامه آنچنان قوی کار نکرد (2) و سیاه لشگری سپاه عمر سعد را چونان به تصویر کشید که به پای سیاهی لشگر جومونگ هم نمی رسید حال آنکه سریال جومونگ بسیار ضعیف بود که این خود شدت ضعف ما را در عمل می رساند و صد تاسف که از یک سریال کره ای نیز جا مانده ایم
جناب میرباقری مطمئنم نقدهای من شما را ناراحت نمی کند چرا که هر چند تلخ اما راست است و مصداق مضمون شعر پایانی شما می باشد...
تلخ بگو... راست بگو...
تا شب یلداست بگو....
تا نفسی هست بگو....
راستی شما که سنتی سازی را به همه بخش های سریال خود تسری داده بودید و حتی از وجود لاتهای عهد قاجار در این زمانه چشم پوشی نکرده بودید چرا از یک آهنگ سنتی در پایان این سریال استفاده نکردید تا با یک سریال سنتی و به اصطلاح خودتان مذهبی همخوانی بیشتری داشته باشد. نکند رقص لاتهای عهد قاجار (عزتی و نصرتی) زیر دست عباسخوان تعزیه (صادق) بیشتر با آهنگ پایانی همخوانی داشت تا موسیقی سنتی مذهبی فراخور یک هنر مذهبی بنام تعزیه در آخر باید بگویم که انتظاری بیش از این از این سریال داشتم و در تصورات خود سریالی شبیه سریال شب دهم را می دیدم که چه وصف ناشدنی زیبایی این هنر را به تصویر کشیده و چه زیبا در هر قسمت تعزیه ی داستانی از مظلومیت یکی از شهدای کربلا را به تصویر می کشید.... و چه ساده می اندیشیدم من که شبهای عزیزی چون اربعین را پای سریال شما به شبهای عزیز بیست و هشت صفر گره زدم
صد افسوس و صد تاسف
(2) به نظر اهل رسانه مختارنامه بیشتر با تبلیغات و حواشی صدا و سیما رنگ گرفت و بزرگ شد گر چه غنای محتوایی داستان که واقعیت تاریخ بود بیشتر از همه موثر بود. اما نمی توان از کارگردانی ضعیف آن نسبت به دیگر سریال های تاریخی از جمله امام علی (ع)، معصومیت از دست رفته و ... چشم پوشی کرد.
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
